Włochy – Sławni Ludzie

Dzisiejszy wpis jest owocem współpracy z Klubem Polki na Obczyźnie (http://klubpolek.blogspot.it/) i kontynuacją majowego projektu: Sławni Ludzie.

___ * ___ * ___ * ___ * ___

Moja lista sławnych włoskich postaci jest bardzo subiektywna.

Jest tu kilka osób (aktywista, sędziowie, radiowiec), o których dowiedziałam się przede wszystkim dzięki pracy i moim współpracownikom (a okazuje się, że Włoszech każdy o nich wie i to całkiem sporo!). Jest też piosenkarz, którym zawsze zachwyca się mój tata, jest i cudowna aktorka dramatyczna – ulubienica mojej mamy, są dwie osobowości sportu wytypowane przez mojego chłopaka. A ponadto dwie Włoszki, znane nam Polakom może z nazwiska, czyli niesamowita wychowawczyni i orędowniczka nowej filozofii pracy z dziećmi, jak również znana we Włoszech i cytowana na lekcjach języka włoskiego noblistka.

 

A teraz od ogółu do szczegółu, zapraszam:

 

1. Vittorio Arrigoni (1975 – 2011) i jego słowa: RESTIAMO UMANI – POZOSTAŃMY LUDŹMI

Vittorio był włoskim dziennikarzem i aktywistą na rzecz pokoju.

Przez długi czas pracował jako wolontariusz na całym świecie. W 2002 roku odwiedził Jerozolimę i od tego momentu wiedział, że właśnie w tym miejscu chciał się poświęcić walce o prawa człowieka.

Był gorącym orędownikiem pokojowego rozwiązania konfliktu w Palestynie, działał na rzecz Międzynarodowego Ruchu Solidarności z Palestyną, a jednocześnie krytykował muzułmańskich ekstremistów próbujących przejąć kontrolę nad Gazą. W 2011 roku został porwany w Strefie Gazy przez ludzi z grupy salafickiej, radykalnego nurtu islamu. W kilka dni później został zamordowany. Zbrodnia ta wywołała falę oburzenia zarówno we Włoszech, jak i w Palestynie.

Do dziś Arrigoni uważany jest za symbol walki o pokój między Izraelem i Palestyną.

 

2. Giuseppe Impastato PEPPINO (1948 – 1978) i film CENTO PASSI (Sto kroków)

Peppino to dla Włochów symbol walki z mafią. Słyszał o nim każdy i każdy widział film Cento Passi:

Urodził się na Sycylii. Jako nastolatek odciął się od ojca i jego przyjacielskich układów z lokalnymi mafiosami i zaczął organizować działalność antymafijną. Razem z przyjaciółmi założył stację radiową, gdzie używał ironii i humoru do walki z politykami i szefami mafijnymi, którzy w poczuciu rosnącego zagrożenia z jego strony, zlecili jego okrutne zabójstwo.

Tytuł wspomnianego filmu Cento Passi (Sto Kroków) to odległość od domu Peppino do domu szefa mafijnego Tano Badalmenti, na którego zlecenie zamordowanego aktywistę.

 

3./4. I jeszcze jedna wycieczka polityczno-mafijna, czyli dwaj wielcy włoscy sędziowie Paolo Borsellino (1940 – 1992) i Giovanni Falcone (1939 – 1992), ikony walki z Cosa Nostra.

Obydwaj pochodzili z Sycylii, obydwaj skończyli prawo i nie zamierzali wciągnąć się w walkę z tamtejszą mafią. Los jednak sam zadecydował i zostali przypisani jako sędziowie śledczy w sprawach przeciw sycylijkim mafiosom. Z czasem doświadczali coraz więcej okrucieństw wokół siebie i zabójstw na swoich kolegach pracujących na podobnych sprawach, wiedzieli, że nie ma już odwrotu. Oboje wytoczyli bezkompromisową walkę mafii sycylijskiej. Doprowadzili do aresztowania wielu bossów mafijnych, badali również związki mafii z polityką i gospodarką.

Oboje, tak niewygodni przeciwnicy dla mafii, zginęli w wybuchach samochodów, w maju i lipcu 1992.

Dziś uważani są za ikony walki przeciw mafii, szczególnie ikony młodego pokolenia, które, jak mawiał Borsellino, powinno poczuć piękno świeżego smaku wolności, która wypłucze nieudolne moralne kompromisy, obojętność, zależność, czyli inaczej mówiąc współudział.

 

5. Fred Buscaglione (1921 – 1960) – to włoski piosenkarz, autor piosenek, multiinstrumentalista i aktor.

Uwielbiany przez Włochów, zaczynał swoją karierę od gry w klubach nocnych Turynu. Z czasem zaczął zyskiwać niezaprzeczalną sławę, jako że był nie tylko niesłychanie utalentowany muzycznie, ale również dzieki współpracy z świetnym tekściarzem Leo Chiosso i pomysłem na swój wizerunek sceniczny bezwględnego dla wrogów gangstera o czułym sercu i dużej podatności na kobiece wdzięki.

Dzięki niemu cała Italia śpiewała takie przeboje jak:

Che bambola!

czy Guarda che luna

U szczytu kariery zginął w wypadku samochodowym w Rzymie. Miał 38 lat.

 

6.  Anna Magnani (1908 – 1973) – aktorka teatralna i filmowa.

 

Mimo biedy i trudnego dzieciństwa nigdy nie zarzuciła marzenia o zostaniu aktorką, dzięki czemu udało jej się studiować w rzymskiej Akademii Sztuki Dramatycznej.

Przełomem, który nadał pędu jej karierze i zaowocował wieloma propozycjami filmowymi, była rola w filmie Teresa Venerdi’ w reżyserii Vittorio De Sica.

Mówiono o niej, że była Wilczycą włoskiego kina. Na ekranie i scenie przeżywała każdą emocję, jej twarz oddawała wszelkie wątpliwości, zapytania, uczucia odtwarzanej roli, Anna nie grała, ona żyła swoją postacią.

Mówiono o niej również, że zaprzeczała wszelkim hollywoodzkim kanonom gry, stawiając na rzeczywistość i tzw. rezygnację z glamour, co nie przeszkodziło jej z zdobyciu Oskara za najlepszą rolę kobiecą za film Tatuowana Róża.

 

7. Andrea Pirlo (ur. 1979) – piłkarz.

 

Jeden z najbardziej lubianych, szanowanych i stroniących od skandali piłkarzy włoskich. Mąż, ojciec 2 dzieci, obecnie gra dla Juventusu Turyn.

Mimo że, jak mówią, brakuje mu nieco tempa, lepszej fizyczności czy zdolności obronnych, Pirlo chwalony jest przede wszystkim za swoje wyczucie, technikę, kontrolę nad piłką, kreatywność gry i dokładne podawanie piłki.

Jego koledzy z drużyny mówią o nim architekt, jako że umie budować sytuacje na boisku sprzyjające zdobyciu gola, czy profesor albo Mozart, w taki luźny sposób nawiązując do genialnych zdolności, którymi szczycił się przecież austriacki kompozytor.

W czerwcu 2013 roku rozegrał swój setny mecz w reprezentacji Włoch.

Zbigniew Boniek powiedział o nim kiedyś, komplementując jego styl utrzymania piłki: „Podać mu piłkę to jak schować ją do sejfu.”

 

8. Pierluigi Collina (ur. 1960) – były sędzia piłkarski.

Pierluigi Collina przez fanów piłki nożnej uważany jest za jednego z najlepszych i najsprawiedliwszych sędziów piłkarskich o niesłychanej renomie, innym zapadł w pamięć przede wszystkim dzięki charakterystycznej aparycji.

Co by o nim nie powiedzieć, trzeba przyznać, że ten bolończyk z urodzenia i doradca finansowy z zawodu jest powodem dumy i obiektem szacunku Włochów, co oczywiście nie stanowiło problemu w okrzyknięciu go Kojakiem.

Warto wspomnieć, że prowadził wiele prestiżowych spotkań piłkarskich, jest wielkim fanem koszykówki, a w wieku 45 lat zakończył swoją międzynarodową karierę sędziego piłkarskiego i obecnie jest Szefem komisji sędziowskiej UEFA.

Siedem razy zdobył też nagrodę Piłkarskiego Oskara we Włoszech dla najlepszego sędziego.

Jego wizerunek jest powszechnie znany i wykorzystywany na całym świecie. Zerknijcie na klipy Giorgii i George’a Michaela poniżej:

 

9.  Maria Montessori (1870 – 1952) – lekarka, wychowawczyni, orędowniczka nauczania poprzez zabawę.

 

Nazwisko Montessori obiło się o uszy chyba każdemu z nas, najczęściej w kontekście przedszkola.

Była jedną w pierwszych kobiet-lekarzy we Włoszech i postawiła sobie za cel zmianę patrzenia na wychowanie dzieci.

Według tej wielkiej włoskiej wychowawczyni dziecko jest zdolne do bycia twórczym i spontanicznym, do logicznego myślenia, jest zdolne do miłości i wszechstronnego rozwoju, tylko czasem dorośli, narzucając mu różne ograniczenia, tłumią jego wolność, a wolność to słowo-klucz w filozofii Montessori, gdzie dzieci zachęcane są do wyjścia poza ‚szkolną ławę’, do samodzielnego decydowania i do nauczenia się, jak dbać o siebie samych.

Ciekawostką jest, że w latach 1922 – 1934 Montessori była chwalona i popierana przez rząd Mussoliniego, poprzez wspieranie Towarzystwa Montessori, którego honorowym prezydentem został własnie Mussolini. Od roku 1930 jednak Mussolini i Montessori popadli w konflikt na tle ideologicznym, szczególnie po wykładach Montessori na temat Pokoju i Edukacji. Gdy faszystowski rząd zaczął kontrolować życie Montessori i jej syna, ta zdecydowała się opuścić Włochy.

 

10. Rita Levi-Montalcini (1909 – 2012) – neurolog i naukowiec, laureatka Nagrody Nobla.

Tę panią znają wszyscy Włosi a ja o niej dowiedziałam się rozwiązując jedno z zadań na egzaminie z włoskiego.

A więc w kilku słowach, Rita Levi-Montalcini to uczona, lekarka i laureatka Nagrody Nobla, którą otrzymała w 1986 roku za odkrycie mechanizmów regulujących wzrost komórek i narządów u ludzi i zwierząt.

Studiowała na Uniwersytecie w Turynie, swoim rodzinnym mieście, ale drogę do rozwinięcia skrzydeł w nauce zamknęły jej ustawy faszystowskie, jako że miała pochodzenie żydowskie. Rita nie poddała się i wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez długi czas pracowała jako profesor na Uniwersytecie Waszyngtońskim.

Nigdy jednak nie odcięła się od Włoch, gdy zaproponowano jej kadencję senatora, oddała się tej roli z pasją i oddaniem.

Mówiono o niej, że charakteryzowały ją charyzma i wytrwałość i nigdy nie bała się bronić poglądów, w które wierzyła.

Do dziś wspomina się ją nie tylko ze względu na jej osiągnięcia naukowe, ale również na jej wówczas odważny światopogląd, w którym głosiła, że mężczyźni i kobiety mają takie same zdolności umysłowe, takie same możliwości, a tylko podejścia do problemu się różnią. Świadomie zrezygnowała z założenia rodziny, by móc poświęcić życie nauce, w ten sposób pozostając wierną sobie.

 

___ * ___ * ___ * ___ * ___ * ___

Oto dziesiątka Włochów i Włoszek sławnych i szanowanych w swojej ojczyźnie, a niekoniecznie znanych nam, poza granicami Włoch.

Dziękuję http://klubpolek.blogspot.it/ za motywację do napisania tego postu 🙂

Reklama